سلام خدمت دوستان عزیز

    امروز با موضوعی روبرو شدم که خیلی ذهن منو مشغول کرده- یک طنز تلخ(اندر حکایت وام جدید بانک مسکن)

بچه که بودیم توی خونه یکی از بستگان یه نردبان برای دسترسی به بام در حیاط گذاشته بودند که فاصله پله هاش اونقدر زیاد بود که ما بچه ها روی یه پله که می ایستادیم به زور دستمون به پله بعدی میرسید

و تازه پله اولش هم خیلی بالاتر از دسترس ما بود وقتی هم که میگفتیم چرا اینجوریه؟ میگفتن اینجوری بهتره ،بچه ها نمیتونن ازش برن بالا براشون خطرناکه! 

جالب اینجاست که فقط ما بچه ها علاقمند بالا رفتن از نردبان بودیم! اصلا متروکه شده بود!

این خاطره امروز یادم افتاد ولی چجوری به یاد نردبان قدیمی افتادم؟

بانک مسکن قسط بندی وام خانه اولی ها را اعلام کرده وامی پلکانی که نه خونه اولی(بی خانمان) به پله اولش دستش میرسه و نه اگه دوتا پله رفت میتونه برگرده و پله های بالاتر هم به سرعت از دسترس دور میشن!!

شاید به قول اون فامیلمون اینجوریش کردن که دست بهش نرسه!! چون برای خانه اولی ها خطرناکه!! یهو زود خونه دار شدن مشکل پیدا کردن!!  بعید نیست. تازه حقوق اداره کار از پله اولش هم پایینتره!!

قضاوت با شما